Je kunt niet rennen eer je hebt leren lopen. Met vallen en opstaan. En zelfs als je rent, kun je nog wel eens vallen. Ik denk dat ik gevallen ben. Vrij hard. Ik wilde rennen, terwijl ik eerst nog moest leren lopen. Te veel willen. Over je eigen voeten struikelen. Zulk soort dingetjes. Klungelige momentjes gebeuren. Soms uit onwetendheid, soms uit haast. Soms misvertrouwen. Wat? Ja, dat je denkt dat je goed bezig bent, je handelt in vertrouwen dat je goed doet, maar het blijkt dat je er een beetje naast zat. Je wijsheid was nog niet volkomen. Zal ook nooit volkomen zijn. Toch, ook waardevol, deze momentjes. Ik zou zelfs willen beweren dat deze klungelige momentjes je verder brengen. Hopelijk is het geen eindstation, hopelijk zelfs geen tussenstation. Maar meer gewoon onderweg, wat je tegenkomt als je van A naar B reist. En tsjonge, de afgelopen vier maanden heb ik heel wat afgereisd. Van A naar B was minder simpel dan het leek. Ohja, cultuurschok, wordt het ook wel genoemd. Of gewoon wennen. Vervreemding, verwijdering. En ga zo maar door. Het gemis van familie leren koesteren als een bewijs van mijn liefde voor hen. Doorgaan. Tel je zegeningen. Want ondertussen gaat leven door. En Leven. Yeah. Voor nieuwe bloglezers, ik heb een update geplaatst op mijn vorige blog, Veralie in Oekraïne.
Mijn leven is in handen van "de Pottenbakker" en reken maar dat het kneden er inderdaad niet altijd zachtzinnig aan toe gaat. Soms verprutsen we het zelf en soms gaat het gewoon onze pet ver te boven. Maar wat kunnen we ons verheugen in het resultaat. Er gaat nog heel wat gekneed komen. Heb jij ook de neiging in zo'n geval een stapje terug te deinzen? Maar toch, wat kan ik me erin verheugen als ik al een glimpje van het resultaat mag opvangen.
Go for it, people! Ga niet voor gemakkelijkheid, voor comfort. Ga voor God. Wat het ook mag zijn waar Hij je voor roept vandaag. Een kleine stap kan ons nog meer angst inboezemen dan een grote. Die studie. Dat kopje koffie voor een collega. Mensen kunnen je inderdaad raar aankijken, maar weet je, het is maar tijdelijk. Uiteindelijk zal elke knie zich buigen. Ieder zal Jezus erkennen als Christus. Op een dag kunnen ze er niet langer omheen. En tot die dag zijn wij gekozen om mensen al een stukje dichterbij dat besef te bringen.
No sa ^^
