Heilige grond. Mozes trok zijn schoenen uit. Ook Jozua liet zijn sandalen staan bij het betreden van heilige grond. Wie ben ik om mijn schoenen aan te houden? We kunnen proberen onze voeten schoon te vegen. Een beetje glim en glam toevoegen. Maar wat blijft zijn onze eigenwaan en zelfpreservatie. Dit is hoe wij het gaan doen, het plan van aanpak ligt al klaar... Doe je schoenen uit, Veralie. De wegen die jij wilt gaan, zijn niet mijn wegen. Leg af je plan van aanpak en wacht op mij... Jouw wil wordt vervormd naar Mijn wil, jouw zicht op de wereld naar Mijn zicht op de wereld. Dan zullen jouw daden Mijn daden zijn en jouw moeite zal Mij verheerlijken. Jouw daden zijn Mijn daden en jouw moeite verheerlijkt Mij. Schoenen uit. Ga met God. Laat Hem je leiden.
Restore us again, God our Saviour, and put away your displeasure towards us. Will you be angry with us for ever? Will you prolong your anger through all generations?
Will you not revive us again, that your people may rejoice in you?
...
Love and faithfulness meet together; righteousness and peace kiss each other.
Faithfulness springs forth from the earth, and righteousness looks down from heaven.
The Lord indeed will give what is good, and our land will yield its harvest.
Righteousness goes before him and prepares the way for his steps.
Een korte gedachte om met jullie te delen. Wie deelt jouw tijd in? Word je voor je gevoel gedreven door allerlei verplichtingen die je hebt? Wat maakt waar jij je tijd aan besteedt?
Zouden we niet gelukkiger leven als we, in plaats van te kijken naar wat wij willen doen, hoe, wat en wanneer, naar God kijken en Hem vragen wat we mogen doen en hoe en wanneer? Ik kwam tot de ontdekking hoe ik de laatste tijd ontzettend op mezelf gericht was als het gaat om tijd doorbrengen met God. Zeggen we allemaal niet zo vaak: 'Nee God, nu kan het echt niet. Ik heb het echt te druk. Misschien vanavond, of morgen? Wilt u me wel dubbel zegenen, want ik zie door de bomen het bos niet meer.' Terwijl God daar is, Hij staat klaar om je te helpen, je toe te rusten voor wat komen gaat... rennen wij keihard aan Hem voorbij. Is dat niet het moment waar de "christelijke logica" in komt zetten? Moeten wij, in plaats van te vergeten wie ons heeft gemaakt én de wereld waarin wij leven, Degene die ons vasthoudt waar wij ook doorheen gaan en die altijd bereid is te vergeven als wij het al te lang zelf geprobeerd hebben, ons niet juist naar Hem keren als het leven ons overspoelt?
'Heer, laat mij rusten aan uw voeten. Mag ik kracht op doen om deze dag juichend te volbrengen? U gaat met mij, dankuwel daarvoor. Ik weet dat ik er niet alleen voorsta. Wilt U mij helpen elke situatie te overleggen met U, zodat ik niet langer zal vertrouwen op mijn eigen inzicht? Dat ik mijn verantwoordelijkheden glansrijk zal volbrengen, zodat ik door mijn trouw zal getuigen van Uw trouw en door mijn liefde van Uw liefde. Dit moment, hoe lang of kort het ook is, is van U en mij. Alles verstomt. U spreekt. Door Jezus mag ik naderen voor Uw troon, U hebt ons al een plek toegekend in de hemel. Mogen wij, als hemelburgers op aarde, uw vrede bewaren in ons hart en in onze wereld. Wilt U weer Heer en Meester van mijn tijd zijn? Amen.'
I will lead the blind by ways they have not known,
along unfamiliar paths I will guide them;
I will turn the darkness into light before them
and make the rough places smooth.
These are the things I will do; I will not forsake them.
Toen ik je foto bestudeerde, moest ik er weer aan denken. Verwachtingsvol kijk je uit je prachtige oogjes, je leuke lachje op je lippen. Je weet wat komen gaat en kunt niet wachten. Jouw stille schreeuw is zo ongrijpbaar groot. Ik wil je in mijn armen nemen en nooit meer laten gaan. Maar deze keer is anders. Ik pak de spijlen vast en laat een van de zijdes van je gevangenisje naar beneden zakken. De beste en de slechtste zijde, want je kunt er zowel mee bevrijden als opsluiten. Je valt in mijn armen en we zijn dichter bij elkaar dan ooit. Ik ben je toevlucht. Hoe kan ik dit aan je uitleggen? Deze keer is anders en je hebt geen idee wat je overkomt. Ik breek. Ik breek, zoals ik ook nu telkens weer breek. Na bijna 9 maanden is de tijd gekomen dat ik je moet laten gaan. Dat jij mij moet laten gaan. Rada, de naam die betekent: "ik ben blij". Jij was zo verdrietig toen je binnenkwam. Ontroostbaar. Maar je koos ervoor mij in je hart te laten. We werden vriendinnen. Enorm jaloers voor aandacht als je was hebben samen heerlijk genoten. Jij van mij, ik van jou.
Eerste keren zijn enorm eng en al helemaal als je door je zuster naar buiten wordt getild en in een groot en blauw gevaarte mag schommelen, maar ik heb jou nooit meer zien stralen dan toen. Laatste momenten, flarden van herinneringen. Een poosje na mijn laatste werkdag zag je me écht voor de laatste keer. Wat een heerlijke verraste blik op je gezicht. Je speelde lekker verder. Je hebt net je eerste losse stapjes aan mij laten zien! Ik verdwijn naar de achtergrond. Een stapje terug, en nog een. Fading out. Ik kan er niets aan toevoegen. Het moment niet verlengen of verkorten. Het is tijd. Ik wil je niet achterlaten, maar ik moet gaan, een maand voor je eerste verjaardag. Ook jij bent inmiddels gegaan. Het weeshuis is nu je thuis. Je verdient zo veel meer lieve meid. Heb geduld en volhard, eens zal je beloning komen. Ontwikkel je en wees blij, beweeg je in en vanuit Zijn liefde voor jou... Het is sterker dan al het andere. Ga met God. Zijn liefdevolle armen houden je heel dichtbij. Eens zien wij elkaar weer terug. Dan zal ik je weer in mijn armen nemen en we zullen weer dichter bij elkaar zijn dan ooit. Eén van hart en Geest. Ongekende verbondenheid. Gods liefde voor jou.
The question, clear and simple, is this: Which of the two laws dost thou regard as binding for thouself - thou, every man of our present time - the law of God, which is thy conscience, or the law of man, which is of the State? Dost thou believe in the Civil Code or in the Gospel? Which command dost thou regard as most binding for thyself, the command of God or of the military statutes? Some have turned aside, thinking to escape from this question. They have wished to conceal it and to hush it up, but you, by having given a clear answer, have trust it plainly in front of all. No longer can it be pretended that the question does not exist. In one way or another one must answer it. And this is why, no matter how few you may be, no matter even though they torture you to death, victory will inevitably be on your side, on the side of Truth and Righteousness, on the side of simple Common Sense. It is for this reason that the work you are doing, the suffering you are undergoing, unseen by the eyes of the world, is of such great importance, of such tremendous importance. That is the thought which we who share your views and to whom you are affording joy and courage and desire to convey to you.
Leo Tolstoy, 10 February, 1909
Interpretatie van Tolstoj's Greetings to Conscientious Objectors
De vraag, helder en simpel, is de volgende: Welke van de twee wetten zie jij als bindend voor jezelf? De wet van God, je geweten, of de wet die gemaakt is door mensen, de overheid? Geloof jij in de 'Civil Code' of in de 'Gospel'? Welke gebod zie jij als bindend: het gebod van God of militair opgelegde regels?
Sommigen denken te ontsnappen aan deze vraag, maar anderen hebben laten zien, door het geven van een helder en duidelijk antwoord, dat deze vraag bestaat en op de een of andere manier een antwoord vereist.
Dit is waarom, hoe klein jullie getal ook mag zijn, de overwinning aan jullie kant behaald zal worden. De kant van Waarheid en Rechtvaardigheid zal overwinnen, de kant van het Gezonde Verstand. Hoezeer jullie ook gemarteld worden, dit is de reden van het werk dat jullie doen, van het lijden dat jullie ondergaan, ongezien door de wereld. Het is ongelooflijk belangrijk. Dat is de gedachte die wij, die jullie standpunten delen en aan wie jullie vreugde, moed en verlangen geven, aan jullie over willen dragen.
Niet de eerste keer dat ik zo een blog begin te schrijven. Gewoon typen, de rest komt vanzelf wel.
Hoe doe jij dat met je leven? Je begint gewoon te typen en de rest komt vanzelf wel? Kan dat goed gaan? Misschien, als God het middelpunt is van je leven. Dan komt de rest vanzelf wel goed. Hij is de beste Stuurman en geeft je tips hoe jij je bootje mag varen over de woeste, woeste zee. Als jij echter zelf het middelpunt bent van je leven, als je toegespitst bent op jouw behoeften die vervuld moeten worden of jouw carrière die op het spel staat, weet ik niet of het vanzelf wel goed gaat. Wie of wat geeft jou dan de tips welke kant je op moet? 'Stuurboord', zeggen de reclames op televisie. 'Bakboord!' roepen even later de magazines die je leest. En wat kunnen wij ons zorgen maken, is het niet?! Over de dag van morgen en de dag erna... En als God zegt: Let go of your worries, dan voelen wij ons schuldig. Dat kan toch niet? Dat is toch niet mogelijk? Want wat met ons verantwoordelijke gedrag? Wij moeten toch rekening houden met wat komen gaat? We hebben toch ons verstand gekregen om te gebruiken? Ja! Ja! Ja! Maar vaak vergeten wij: met geen enkele poging die we vandaag ondernemen kunnen we ons verzekeren voor de dag van morgen. Wij kunnen ons lot niet in handen nemen, niet afkopen met een hoog salaris of een mooie auto. Ergens naar streven is goed, maar laat het je ultieme doel niet in de weg staan. Jesus all the way. Ik hou zo van dat zinnetje. Met Jezus in je bootje hoef je toch nergens bang voor te zijn? Die baan, die auto, die financiële situatie of die moeilijke keus... Alle stormen in je leven kan Jezus toespreken en de wind zal gehoorzaam gaan liggen. Heb je Hem al gezien vandaag? Misschien keek je teveel naar de hoge golven en voelde je teveel sterke wind die je van je plaats probeerde te trekken. Je focus lag op de omgeving, het vaak woeste landschap buiten de boot, in plaats van je blik te laten rusten op die Ene, die hele sterke, diegene aan wie ALLE macht gegeven is op hemel en op aarde... De golven maken kabaal, maar let op het fluisteren van Zijn stem. Zoals aan het kruis Gods kracht zich openbaarde in wat in menselijke ogen zwakheid leek, zo moeten wij het kabaal van de wereld eventjes buitensluiten en ervoor kiezen Zijn stem te horen spreken in ons hart. In de kwetsbaarheid van het moment, wanneer wij gewillig zijn tips aan te nemen, kunnen we onze koers juist bijstellen. Hij is ons voor gegaan. Elke denkbare fout die wij maar kunnen maken, heeft Hij niet gemaakt. Een vlekkeloos voorbeeld. Hardcore Jesus.
hard·core[haːrtkoːr]intensely loyal 1. hartstochtelijk 2. zeer ver gaand
What whenever things are holding you down... Don't let them! Feel free to live. Maybe you cannot change what is happening in your life, but you can change your attitude towards it. Maybe it sounds cheap, maybe it sounds like pretending that something's not there. But it is, you are not ignorant by changing your attitude, you are actually paying attention and considering the best way how to handle the situation. Choose to live worry-free... Impossible? When we are in charge, yes, it would. But God is in charge and He likes to carry your burdens... He likes to lift you up and see you delighted in Him...
Don't let circumstances make who you are today.
You are in control of your choices. Choose to Live!
Dinsdagen zijn gaaf. Dinsdagen zijn niet altijd makkelijk, maar hebben altijd een goed einde. Dinsdagen houden me gaande, dinsdagen zijn tof. Dinsdagavond raakte het me. Ik liep naar huis in de stilte van de donkere nacht, bij wijze van uitzondering hemels gevuld met sterren. Terwijl ik terugkeerde naar mijn eigen geweldige tempeltje, schoven de gedachtenwolkjes opzij om dit inzicht helder te maken. Bang vogeltje.
Wat ben ik een ontzettend bang vogeltje geweest de afgelopen weken. Ik kon er zelfs nog om lachen, ik heb er totaal geen erg in gehad. Het zal zijn wat verandering met je doet. Het maakt niet uit hoe zelfverzekerd of met hoeveel vertrouwen in de toekomst jij je uit je vertrouwde omgeving losmaakt. Dan ben je daar. Alles is nieuw, alles is anders. Het enige vertrouwde wat je nog hebt ben jijzelf. En ook dat valt te betwijfelen.
Ik kwam tot de conclusie dat ik een ontzettend bang vogeltje ben geweest. Een vogeltje dat op het laatste takje op het randje van zijn nest zit, zijn veilige haven, en er helemaal geen behoefte aan heeft zijn vertrouwde thuis te laten voor wat het is. Er helemaal geen behoefte aan heeft zijn geweldige leventje met zijn broertjes en zusjes achter zich te laten in het warme nest. Tot nu toe is het alleen nog maar theorie geweest, klein bang vogeltje. Hoe zal de grond er uit zien? Hoe sterk zal de wind zijn? Zijn mijn vleugels sterk genoeg? Hoe leer ik vliegen?
Zweef op de wind, gedragen door de Geest.
---
Hij kan zomaar naast je lopen
op een onverwacht moment
Hij kan zomaar naast je lopen
en je had Hem niet herkend
Hij kan zomaar naast je lopen
en je vertellen wie je bent
Hij kan zomaar naast je lopen
uit het niets vandaan
Je ziet pas dat je blind was
als je ogen opengaan !
Kun je het geloven? Het is alweer november en eigenlijk voelt het zelfs als januari. Letterlijk en figuurlijk. Er is hier weer een heerlijke kou in november, een paar maanden te vroeg. Hier schijnt het wel normaler te zijn. Er wordt al volop vuurwerk geknald, blijkbaar is Nederland het enige land met stricte regels daarover...
Al de schappen in de winkel met kerstspulletjes moesten nog even een beetje plaats maken voor de Halloweenspulletjes, maar nu ook dat weer achter de rug is, heeft de kersttraditie vrij spel.
Waar volgende week Sinterklaas aankomt in Nederland, zullen in Bradford de 'Christmas Lights' aan gaan (weer gevierd met vuurwerk). Eigenlijk hangt een gedeelte van de kerstverlichting al een paar weken in de stad en ergens anders is de kerstverlichting stiekem al aan. De eerste kerstboom is ook al gespot. In oktober. Zelf ga ik op zoek naar een kerstster, 6 of meer punten. En misschien een kerststalletje. Toch ook maar een kerstboom? Nog even en ik ga nog cadeautjes kopen ook. Help! Af en toe zit al even helemaal in het kerstsfeertje, maar op dit moment (gelukkig?) even niet. Ik sta het mijzelf toe vanaf december, maar misschien ga ik al een beetje 'voorgenieten' in november. Een heel klein beetje maar. Want eigenlijk is het best wel leuk, die lichtjes en de warmte.
Jesus is the reason for this christmas season!
Oh help, veel te romantisch. Het is een goede ontdekking dat je nu zorgeloos en heerlijk uitgebreid mag genieten van "kerst op komst". Dit wordt de beste ever. In Nederland 'mag' het pas na 5 december en het liefst nog een paar weken later.
Rijst de vraag: hoe ga ik deze 'Christmas cheer' ooit combineren met Dieuwertje Blok en het Sinterklaasjournaal? En door welk avontuur zullen de pakjes dit jaar nog net wel op tijd in Nederland bezorgd gaan worden?
Saturday sunrise
Vrijdagavond kwamen aan in het donker en met sneeuwval (!), dus het was wel een hele grote verrassing dat er (yeeeeeeeay!) heuvels waren en dat (yeeeeeeeay!) de zee wel heel dichtbij onze accommodatie was. Ik kon niet anders dan deze geweldige dag beginnen met een korte fotoshoot en wandeling naar zee.
Today my mind was filled with memories. Mesmerizing home, both my family and my second home. Just for the record, this is already my third home. In the coming weeks a lot will change in the hospital situation. My two dear fellow workers from The Netherlands, Reina-néni and Arlien, will complete all the efforts they made for this lovely but oh so lonely children. Even after responding on Arlien's new blog, responding on her facebook picture and sharing this same picture, I knew I needed to do more. So here's my devotion. My heart already cries, I am saving up the tears for another day.
Words cannot describe, stories not comprehend.
All your love, all your care. Every word and every deed.
Unspoken, unseen. Heartfelt love for those in need.
Ik weet dat de nieuwe werkers hun eigen unieke bijdrage aan het project zullen leveren, geweldig. Ik ben zo trots op mijn beide collega's, Reina en Arlien. Ik weet dat deze onvergetelijke periode er bijna op zit voor jullie. Ik ben jullie zo dankbaar voor de tijd die we samen door hebben mogen brengen, de momenten die we samen mee hebben mogen maken. Jullie zijn geweldig, het werk dat jullie geleverd hebben is zo onbeschrijfelijk waardevol.
Ik weet niet zo goed wat ik wil. Ik kan niets anders dan blijven bloggen. Gedeeltelijk omdat ik het beloofd heb, gedeeltelijk omdat ik het gewoon moet doen. Maarja, ik kan geen lieve gezichtjes van nog lievere kindjes in Oekraïne meer posten (zie vorige blog 'Veralie in Oekraïne'). Gelukkig kunnen anderen dat nog wel. Anderen die de zorg voor de kinderen overgenomen hebben. Zie onderstaand lijstje voor hun websites met hun persoonlijke ervaringen en foto's van kinderen die zich verder ontwikkelen!
Dus wat zal ik dan schrijven? Ik weet dat ik niet hoef te klagen. Het is niet dat hier niets gebeurd, ofzo. Ik vind het heerlijk om te weten dat dit mijn nieuwe plekje is. Ik had niet kunnen bedenken dat ik een studie zou kunnen volgen die zou precies aansluit bij mijn interesse. De weg ernaartoe was niet gemakkelijk, maar als God spreekt is er geen twijfel mogelijk. Soms vraag ik me af waarom ik/wij zo kunnen twijfelen. In Jakobus staat geschreven: wie twijfelt is als een golf in de zee. Geen stabiliteit, geen vast vertrouwen, geen zeker weten. Vertrouw God en laat het bij God. Als hij almachtig is, laat het Hem dan ook opknappen. God vraagt niet van je dat je onmogelijke dingen doet. Dingen die je niet kunt of dingen waar je niet klaar voor bent. Zelfs als we Gods timing (lang) niet altijd begrijpen, Hij heeft alles al zo wonderlijk uitgemeten! Een quote die een vriend een keer deelde, afkomstig van Winston Churchill: We all like to learn, but we don't always like to be taught. 'Verheug je in alles', zegt de bijbel. Waarom kunnen we ons verheugen in alles? Omdat God de tijd overziet. Alles past precies in zijn plannetje. Dat plannetje voor jouw leven. Ook als de kleuren van het schilderijtje niet lijken te matchen, God heeft het eindresultaat al in gedachten.
Het is nog wel wennen. Mijn 'ik' blijft zich vernieuwen en veranderen. Constante verandering. Daar heb ik nog wel een beetje moeite mee. Van het een in het ander. Elke dag is nieuw, elke dag is anders. Elke dag is beter, zou ik zelfs willen zeggen. Durf je dat met me mee te denken? Niet als een berg opzien tegen de nieuwe dag, de dag die komen gaat. Maar deze dag leven, verbonden met God. En morgen opnieuw in het volste vertrouwen opstaan dat dìe dag de nieuwe beste dag van je leven gaat worden. Elke dag nieuw. Elke dag anders. Elk moment een nieuwe kans. Elk moment een nieuw begin.
Verdriet maakt plaats voor hoop. Hoop geeft blijdschap, hoop geeft vrede. Vertrouwen in hoop geeft zekerheid. Jezus is de rots. Hij wankelt niet. Als ik kies voor zijn nabijheid, is er altijd iemand die me opwacht als ik thuiskom. Iemand die meelacht om mijn stuntelige acties. Iemand die zich verheugt met de verheugden. Iemand die rouwt met de rouwdragenden. Hij is je luisterend oor, Hij is de bemoediger van je hart. Vertrouw op Hem. Met Hem hoef je nooit inspiratieloos te zijn. Leer en inspireer.
Oftewel, World Poverty Day. Vandaag, 17 oktober, zijn er wereldwijd 1 biljoen kinderen die dagelijks te maken hebben met een structureel tekort aan voedsel, onderdak en schoon water. Overweldigd door hun omstandigheden, lijkt er voor bijna de helft van alle kinderen op de wereld geen toekomst te zijn weggelegd.
En toen was het opeens herfst! De afgelopen dagen was de lucht ineens een stuk kouder en de paar bomen (afgezien van een enkeling die er vroeg bij was) hebben besloten de blaadjes te laten verkleuren. Mooi, zeker. Het wordt 's ochtends een stuk later licht en 's avonds eerder donker. Met de komst van de herfst bleek dat het "zomerweer" toch best wel lekker was. Ik kan niet wachten om te gaan genieten van de zon die de herfstkleuren doet stralen.
Langzaam begin ik te wennen aan mijn verantwoordelijkheden. Leeslijst(en), check. Boeken aan overvloed. Maar wat dan nog? Ik vind lezen toch fijn, komt goed uit. Heerlijk, een bibliotheek vol. Vanochtend zocht ik een boek over de Koude Oorlog. Klinkt koud, afstandelijk, winterachtig. Voor mij was het een geluksmomentje. Waarom? Geen idee eigenlijk. Waarschijnlijk is het iets met Rusland. Ik weet niet hoe ik er aankom, maar de vraag is of ik er nog weer van afkom. Rusland is behoorlijk interessant. Eigenlijk. Ik ben geraakt door de armoede van dit land, ook al ben ik er nog nooit geweest. Rusland wordt vanuit het Westen gezien als democratie. Maar geloof me, het democratisch wereldbeeld dat wij hebben is maar zo beperkt van toepassing op de wereld. Terug naar de boeken.
Stel je eens voor. WOW, wat een overvloed... Kans op onderwijs, kans op ontwikkeling. Kans op leven. Kans op leven geven, dat is wat ik wil.
3 jaar in het vooruitzicht. Enorm beangstigend. 3 jaar. Alle keuzes die je maakt zijn zo belangrijk. Het leven is zo kort en gaat zo snel voorbij. Wel die ene extra activiteit, of niet. Een internship in de zomer zou geweldig zijn. Financiële onzekerheid. Eerst mijn vakken maar eens halen. Eerst maar eens beginnen.
Tijd om te studeren komt op de eerste plaats. Na tijd met God. Ik heb mijn focus moeten herzien. Het gaat er niet om uit te blinken in je studie. Het gaat erom uit te blinken in Leven met een hoofdletter 'L'. Leven met God. Dan hoef je geen spijt te hebben van de keuzes die je maakt, want God is erbij betrokken. Je eigen 'dromen' of verlangens kunnen het plan dat God voor je heeft behoorlijk hinderen. Maar durf ik, ook nu, het weer in Gods handen te leggen? Durf ik: niet voor beter - best gaan, maar gewoon voor goed?
I've got my memories Always inside of me But I can't go back Back to how it was
I believe now I've come too far No I can't go back Back to how it was Created for a place I've never known
Belief over misery I've seen the enemy And I won't go back Back to how it was
And I got my heart set on what happens next I got my eyes wide it's not over yet We are miracles and we're not alone
This is home Now I'm finally where I belong Where I Belong Yeah, this is home I've been searching for a place of my own Now I've found it Maybe this is home This is home
And now after all my searching After all my questions I'm gonna call it home
I've got a brand new mindset I can finally see the sunset I'm gonna call it home
Een zendeling zijn, dat kan niet iedereen. Het zijn speciale mensen met speciale gaven. Mensen die in een of ander ver land gaan wonen, supergeestelijk zijn en bijbels vertalen. Mensen die leven van giften en een heel sober leven leiden. Wie wil er eigenlijk zendeling worden? Het klinkt niet bepaald 'hip' of leuk.
Maar: NEE! Dit is niet waar. Ook jij bent een geroepen om een zendeling te zijn. Ja... jij!
Wat betekent het woord 'zendeling'? Iemand die gezonden is. Door een kerk of organisatie, dat is mogelijk. Maar ook wij zijn geroepen om gezonden te worden. De wereld in gezonden. Door God. Zoals bijvoorbeeld in Marcus 16 staat beschreven. Je hoeft niet je leven lang te wachten op een grote openbaring van God, waarmee plotsklaps duidelijk wordt wat je moet gedaan met/in je leven en hoe dat zal gaan gebeuren. God heeft ons gemaakt. Niet zomaar. Met een doel. Hoor je de roep van God? Hij redt ons, verlost ons, bevrijdt ons van onze zonden. Alle christelijke termen die je maar bedenken kunt. Maar waarom? Omdat hij een doel met ons heeft. Hij heeft een plan!
'Door zijn genade bent u nu immers gered, dankzij uw geloof. Maar dat dankt u niet aan uzelf; het is een geschenk van Goden geen gevolg van uw daden, dus niemand kan zich erop laten voorstaan.
Want hij heeft ons gemaakt tot wat wij nu
zijn: in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden
die God heeft voorbereid.' Efeze 2:8-10
God redt ons uit genade. Onze verlossing is een geschenk dat we van Hem ontvangen en waarvoor we geen tegenprestatie hoeven te leveren. Maar God verlost ons wel met een bepaald doel: namelijk om goede werken te doen. Als we in Hem geloven, moeten we ons leven wijden aan de goede werken die God op voorhand al in ons bereid heeft. Deze werken zullen we nooit kunnen doen zonder de liefde van God in ons leven. - Nina Smit
Voel je geroepen en weet je gezonden! God zelf is Degene die je zendt. Om de goede werken te gaan doen, die Hij al voorbereid heeft. Niet zodat het ons geen moeite kost, maar wel zodat God verheerlijkt zal worden door wat we doen. Goede werken.
In alles wat je voor Hem doet, laat je zien dat je een persoonlijke band met de levende God hebt. Mensen die jou bezig zien, moeten God aan het werk zien. - Nina Smit
Wees een zendeling! Hoe impopulair je dat ook vindt klinken... God heeft je ervoor geroepen!
Een update leek me wel geplaatst na zo'n lange tijd. Het wel en wee... Tijdelijk had ik geen internettoegang, vanwege laptopproblemen en inschrijfproblemen. Beide zijn nog niet helemaal opgelost, maar het gaat de goede kant op. Met de inschrijving bij de universiteit heb ik ook het recht op toegang tot onder andere de schoolcomputers en bibliotheek gekregen. Hurray!
Ik zou het erg op prijs stellen als iemand met wat meer verstand van codering mij zou kunnen helpen met het aanpassen van de blog. Dat is ook de reden voor de verandering weer. De veranderingen die ik doorgeef in het automatische 'customizing' programma, zijn niet zichtbaar op mijn blog. Dus ik ben er niet tevreden over (:
Wat staat er zoal op mijn programma? Ook hier is het wat regenachtig. Het is best leuk om te zien hoe het regenwater van de hellingen afstroomt. Tja, Nederland is vlak. Alleen wat minder dat je voeten dan zo nat worden. Wat is de link tussen programma en het weer, Veer? Zaterdag wordt er binnen mijn studie een cycling trip en picknick naar Saltaire georganiseerd. Ik ga dus Bradford en omgeving onveilig maken door aan de 'verkeerde' kant van de weg te fietsen. Can't wait! Vanzelfsprekend hoop ik op een stralend zonnetje die dag. Eindelijk ga ik weer wat natuur zien, it's been too long...
Ja, het Engels begint al de overhand te nemen. Mijn Nederlands taalgebruik verslechterd. Het is toch echt niet 'ik lag', maar 'ik lach'. Als je begrijpt wat ik bedoel. Gelukkig heb ik in de zomermaanden een paar weken kunnen bijspijkeren. Hopelijk kan ik er nog even tegenaan, want ik kom voorlopig nog niet terug!
Leuk: na wat zinnen uitgewisseld te hebben in het Engels, kwamen Vincent en ik erachter dat we beide uit Nederland komen en beide 3 jaar deze opleiding doen. Hoe tof is dat!
Minder Leuk: doei, familie...
Leuk: het eerste contact voor vriendschappen is gelegd! Many more to come :)
Minder Leuk: confrontatie met zoveel goddeloosheid, emptiness.
Leuk: ontbijtje toast met cranberry spread
Minder Leuk: hopeloos geconfronteerd worden met je tekortkomingen
Leuk: de wetenschap dat je de confrontatie aangaat en over een poosje je tekortkomingen geen tekortkomingen meer zijn
Minder Leuk: armoede en onderontwikkeling
Leuk: Love Bradford (zie de site)
Minder Leuk: kapotte laptop
Leuk: hier zijn!
