Friday 30 November 2012

Stories: Rada

Toen ik je foto bestudeerde, moest ik er weer aan denken. Verwachtingsvol kijk je uit je prachtige oogjes, je leuke lachje op je lippen. Je weet wat komen gaat en kunt niet wachten. Jouw stille schreeuw is zo ongrijpbaar groot. Ik wil je in mijn armen nemen en nooit meer laten gaan. Maar deze keer is anders. Ik pak de spijlen vast en laat een van de zijdes van je gevangenisje naar beneden zakken. De beste en de slechtste zijde, want je kunt er zowel mee bevrijden als opsluiten. Je valt in mijn armen en we zijn dichter bij elkaar dan ooit. Ik ben je toevlucht. Hoe kan ik dit aan je uitleggen? Deze keer is anders en je hebt geen idee wat je overkomt. Ik breek. Ik breek, zoals ik ook nu telkens weer breek. Na bijna 9 maanden is de tijd gekomen dat ik je moet laten gaan. Dat jij mij moet laten gaan. Rada, de naam die betekent: "ik ben blij". Jij was zo verdrietig toen je binnenkwam. Ontroostbaar. Maar je koos ervoor mij in je hart te laten. We werden vriendinnen. Enorm jaloers voor aandacht als je was hebben samen heerlijk genoten. Jij van mij, ik van jou.



Eerste keren zijn enorm eng en al helemaal als je door je zuster naar buiten wordt getild en in een groot en blauw gevaarte mag schommelen, maar ik heb jou nooit meer zien stralen dan toen. Laatste momenten, flarden van herinneringen. Een poosje na mijn laatste werkdag zag je me écht voor de laatste keer. Wat een heerlijke verraste blik op je gezicht. Je speelde lekker verder. Je hebt net je eerste losse stapjes aan mij laten zien! Ik verdwijn naar de achtergrond. Een stapje terug, en nog een. Fading out. Ik kan er niets aan toevoegen. Het moment niet verlengen of verkorten. Het is tijd. Ik wil je niet achterlaten, maar ik moet gaan, een maand voor je eerste verjaardag. Ook jij bent inmiddels gegaan. Het weeshuis is nu je thuis. Je verdient zo veel meer lieve meid. Heb geduld en volhard, eens zal je beloning komen. Ontwikkel je en wees blij, beweeg je in en vanuit Zijn liefde voor jou... Het is sterker dan al het andere. Ga met God. Zijn liefdevolle armen houden je heel dichtbij. Eens zien wij elkaar weer terug. Dan zal ik je weer in mijn armen nemen en we zullen weer dichter bij elkaar zijn dan ooit. Eén van hart en Geest. Ongekende verbondenheid. Gods liefde voor jou.


Jij en ik & ik en jij.

2 comments:

Magdalena said...

Wat fijn dat wij weten dat de Heer haar nooit verlaat! ook al moest jij haar (lichamelijk) loslaten...
In gebed kunnen wij haar in de beste handen leggen die ik ken: De handen van haar Schepper.

Een goed weekeind leave,

Magdalena

Gerald said...

Wat een mooi meisje en een super mooi verhaal :)

Kus Gerald